Απόφαση αριθ. 284/2012 Αρείου
Πάγου (απόσπασμα)
"............Επειδή, κατά τις συνδυασμένες διατάξεις
του άρθρου 1 παρ. 1 περ. 2 του Ν. 1300/1982 "περί μέτρων για την πρόληψη και
την καταστολή της ζωοκλοπής και ζωοκτονίας", με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών
και χρηματική ποινή 20.000 έως 1.000.000 δραχμών τιμωρείται η θανάτωση με
πρόθεση ίππων, όνων, ημιόνων, βοοειδών, βουβαλοειδών, αιγοπροβάτων, χοίρων και
κυψελών μελισσών ή του περιεχομένου τους. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του
άρθρου 1 § 1 του ίδιου Ν. 1300/1982 1 § 1 με φυλάκιση τουλάχιστον δυο ετών και
χρηματική ποινή 20.000 έως 1.000.000 δραχμ. τιμωρείται η κλοπή ίππων, όνων,
ημιόνων, βοοειδών, βουβαλοειδών, αιγοπροβάτων, χοίρων και κυψελών μελισσών ή του
περιεχομένου τους. Αν η αφαίρεση του ζώου (ζωοκλοπή) προηγήθηκε της θανατώσεως
του, στοιχειοθετείται μόνο το έγκλημα της ζωοκλοπής, ενώ η ζωοκτονία απορροφάται
από την κλοπή, δηλαδή δεν είναι δυνατή η τέλεση τόσο του εγκλήματος της
ζωοκλοπής όσο και του εγκλήματος της ζωοκτονίας του ίδιου ζώου, αφού τα δύο αυτά
εγκλήματα τελούν σε σχέση αλληλοαποκλεισμού Και τούτο, διότι όταν ο δράστης
αφαιρεί το ζώο και θεμελιώνει μία νέα παράνομη κατοχή, έχει ολοκληρωθεί το
αδίκημα της κλοπής, η δε μεταγενέστερη θανάτωση του κλαπέντος ζώου δεν μπορεί να
οδηγήσει στη στοιχειοθέτηση και άλλης αξιόποινης πράξεως, αφού ο δράστης
συμπεριφέρεται πλέον ως κύριος.
Επομένως, η προσβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένως
ερμήνευσε και εφάρμοσε τις διατάξεις του άρθρου 94 ΠΚ και τις παραπάνω διατάξεις
του Νόμου 1300/1982 και το Δικαστήριο καθ` υπέρβαση της εξουσίας του καταδίκασε
τον αναιρεσείοντα. Κατ` ακολουθίαν των ανωτέρω είναι βάσιμος ο πρώτος πρόσθετος
από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε` και Η` του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας λόγος
αναιρέσεως και πρέπει να αναιρεθεί η απόφαση ως προς την πράξη της ζωοκτονίας
και την επιβολή της ποινής και να κηρυχθεί απαράδεκτη η ασκηθείσα ποινική δίωξη
για την πράξη αυτή (άρθρο 517 παρ. 1 ΚΠΔ)......."
λέξεις κλειδιά: ζώα,
Ζωοκλοπή, Ζωοκτονία. Ν. 1300/1982, ποινικα.
